17 Şubat 2010 Çarşamba

Halitus

Hepsinden nefret ettim en sonunda. Öptügüm, kokladigim tüm bedenlerden nefret ettim. Yalniz biri kaldi icimde sakladigim. O biri vardi aklimda. O biri bana dünyadaki en büyük kaziklari atti, hayatima girdigi günden beri. Ben yalniz onu sevdim o ise benden baska herkesi sevdi. Yalniz yaninda olani aldi kucagina. ve yalniz yaninda olana sarildi. Sadakatsizligi ondan ögrendim ben. Yalan söylemeyi de ondan ögrendim ben. Yanindakiyle sevistikten sonra telefondakine seni seviyorum diyebilen bir adamin da varolabiliecegini ondan ögrendim.
O adam beni yalandan sevgi sözcükleri ile kandirip yalandan mutlu etti. Benden yalandan oyunlarina kanip gercekten mutluluk gülücükleri sactip etrafa. O adam bana lost paradiseda yasadigini söyledi, ben onun paradiseini bulup ona armagan ettim. Sonra benim cennetim cehenneme döndügünde o adam gitti. Ben yapayalniz kaldim. Adamsiz, cennetsiz, masalsiz.. Düstüm. Gökten atilan bir melek gibi. Düsüverdim.

Ayaga kalktigimda hayatin nasil da pamuk ipligine bagli oldugunu bizzat tecrübe edenlere has buruk bir hirsla bakindim etrafima. Buldugumla yetindim. Calistim. Ögrendim. Büyüdüm. Kücüldüm. Yürüdüm. Sizlandim. Agladim. Biraktim. Yakaladim. Ama kendimle kaldim.

O ise baskalarinin hayatlarini diledigi zaman dalabilecegi bir derye deniz gibi gördügünden cekinmedi beni kirmizi kuyruklu yalanlariyla sarsmaktan. Korkmadi bundan. Silkeledi beni. Seni seviyorum hep, dedi bana. Geceleri uyuyamiyorum, dedi bana. Kollarim seni ariyor uyandigimda, dedi bana.

Halbuki bendim aynilarini yasayan. Yaslanan bendim. Sabahlari uyandiginda göz cukurlarimda taze kahve pisiren bendim. Ruhumun atesini söndürebilmek icin soguk suyla yikanan bendim. Her gecen günü digerinden daha berbat gecen bendim.

Gittim ben. Kacarcasina gittim. Gitmek her ölümlüye verilmis bir sansti belki de. Ama lanetliydi gitmek. Giderken arkanda biraktiklarinin ruhu kara bir duman olup cöker senin üzerine. Ne kalabilirsin gittigin yerde ne de dönebilirsin geride biraktigin yere. Hic tamamlanamaz gidenler. Geride kalanlardan arda kalan anilarin tozlarini alirlar.

Hiç yorum yok: